Feestelijk verhaal bij reorganisatie GGD IJsselland
Fragment uit verhaal
(…)
Ineens was er een omslag. En zoals dat gaat met omslagen, ze was plotseling en totaal.
De zon had zich nog maar net laten zien, of Cosmea, met een frisgroen takje net zichtbaar boven de nog koude grond, stond al te speechen. ‘Alles groeit,’ riep ze. ‘Noem mij iets dat niet verandert en ík zeg je: toch wel, het groeit!’ Viooltje en Madelief schudden de sneeuw van zich af en richtten zich vragend op. Dit was wat je noemde filosofie van de koude grond.
‘Echt alles?’ vroegen ze. ‘De grond, de bomen, de mestkevers, de lucht?’
‘Álles,’ zei Cosmea, volkomen zeker van zichzelf. ‘Áls je het maar een beetje aandacht geeft.’